2. Bölüm
Kore'ye Yolculuk
Metro’ya inince rayların camlı bir bölme ile ayrılmış olduğunu gördüm. İnsanların geçebilmesi içinse aralıklarla kapılar vardı. Metro yaklaştığı zaman metronun gelişini haber veren bir müzik çalıyordu ve perona geldiğinde metronun kapıları ile istasyondaki cam kapılar aynı anda açılıyordu. Bu nedenle kimsenin raylara düşme tehlikesi olmuyordu. Metroya binince Jihyun şöyle bir etrafa bakınıp "Burası biraz kalabalıkmış, gel diğer vagona gidelim." dedi. Ben nasıl yapacağız ki bir sonraki durakta inip mi değiştireceğiz diye düşünürken Jihyun vagonun içinde ilerlemeye başladı. Meğer Kore'de metrolarda vagonları birbirine bağlayan kapılar varmış. Bu kapıları açarak metro hareket halindeyken de bir vagondan diğerine geçiş yapabiliyordunuz. Diğer vagona girince karşıma çıkan ilk boş koltuğa oturdum. Fakat, Jihyun bu koltukların yalnızca yaşlı veya engelli yolcular için ayrıldığını söyleyerek beni uyardı. Hemen fırlayıp kalktım, gidip biraz ilerdeki başka boş koltuklara oturduk. Kore’de Konfüçyüsçülüğün de etkisiyle bizdeki gibi bir yaşlılara değer verme ve saygı gösterme kültürü vardı. Bu nedenle her vagonda yaşlılar ve hamileler için özel koltuklar ayrılmış. Metronun içi biraz kalabalıklaşınca belki biri pes edip bu yerlerden birine oturur diye bekledim ama gerçekten ne kadar kabalık olursa olsun yaşlı veya hamile olmayan hiç kimse bu özel yerlere oturmaya çalışmadı. Metroda insanların çoğunluğunun internette geziniyor olması da dikkatimi çekmişti. Metroda internet çok iyi çekiyordu, bu nedenle yolculuk sırasında rahatlıkla internette istediğiniz her şeye bakabiliyordunuz. Hatta telefon operatörlerinin kendi kullanıcıları için wifiları bile vardı metroda. Görece uzun bir yolculuktan sonra nihayet gideceğimiz durağa vardık. Durağa varınca kapıların sağdan mı soldan mı açılacağının da anons edilmesi çok hoşuma gitti. Gerçekten de Kore metrosu insanların en rahat şekilde kullanması için tasarlanmıştı. İndikten sonra hemen kalacağım yere doğru yola koyulduk. Ben bu dönem bir guest house’ta kalacaktım. Koreli bir teyzenin işlettiği ve her odasını farklı birilerine kiraladığı 5 odalı bir evdi burası. Hiç tanımadığım insanlarla kalmak nasıl olur diye endişeleniyordum ama bu Koreli Teyze kapıyı bana o kadar sıcak bir gülümsemeyle açtı ki benim de tüm endişelerim uçup gitti. Buradaki yeni hayatım için heyecanlanıyordum. Üçüncü bölüm çok yakında… Yazar: Pelin Özer İllüstrasyonlar: Merve Uygan
